ด้าน นายราเมศ พรหมเย็น กล่าวว่า ประเทศไทยมีพิพิธภัณฑ์จำนวนมากกระจายอยู่ตามที่ต่าง ๆ ซึ่งยังขาดมาตรฐานการจัดการที่ดี ทำให้พิพิธภัณฑ์กลายเป็นที่เก็บของเก่า ด้วยเหตุนี้ทำให้รัฐบาลตั้งโจทย์ว่า จะทำอย่างไรให้พิพิธภัณฑ์ตอบสนองต่อเจตจำนงของความเป็นพิพิธภัณฑ์ ให้มีบทบาทในการเป็นแหล่งเรียนรู้ให้กับคนในสังคม และเกิดกระบวนการในการจัดการความรู้ในพิพิธภัณฑ์ที่สอดคล้องกับความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย ซึ่งมีความสนใจที่แตกต่างและหลากหลายในแต่ละช่วงวัย พิพิธภัณฑ์จึงต้องเปลี่ยนภาพลักษณ์บางอย่างเพื่อให้เห็นว่า พิพิธภัณฑ์นั้นตอบโจทย์ต่อการเรียนรู้ เป็นสถานที่สร้างความภาคภูมิใจให้กับคนในสังคม และเป็นสถานที่ซึ่งเป็นความมั่นคงทางสังคมวัฒนธรรมท้องถิ่นนั้น การที่มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์มีความสนใจที่จะพัฒนาพิพิธภัณฑ์ที่จะตอบโจทย์ให้กับคนในท้องถิ่น ถือเป็นนิมิตรหมายที่ดี ที่จะใช้พิพิธภัณฑ์เป็นเครื่องมือใน การถ่ายทอดความรู้กับประชาชน ซึ่งตรงกับบทบาทของมิวเซียมสยามในการชักชวนหรือดึงภาคีเครือข่ายต่าง ๆ เพื่อมาร่วมกันพัฒนาประเทศของเราผ่านพิพิธภัณฑ์ด้วยกัน ถือเป็นจุดตั้งต้นที่ดีในการทำความร่วมมือเพื่อจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ให้เกิดขึ้นในภาคใต้ และมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ก็เป็นแกนหลักที่สำคัญของภาคใต้ที่จะทำให้ประชาชนและเยาวชนในภาคใต้ได้มีโอกาสเข้าถึงองค์ความรู้ ได้มีโอกาสที่จะมาเรียนรู้ผ่านกิจกรรมการเรียนรู้ต่าง ๆ เราคาดหวังเป็นอย่างสูงว่าพิพิธภัณฑ์แห่งนี้จะเป็นพื้นที่เรียนรู้ใหม่ ๆ ให้กับสังคม ประเทศไทย และเอเชียต่อไป